သည္းခံျခင္း၊ခြင့္လႊတ္ျခင္းက ျမတ္ေသာမဂၤလာတစ္ပါး

သည္းခံျခင္းဟာ ျမတ္ေသာမဂၤလာတစ္ပါး ျဖစ္တယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားကေဟာႀကားေတာ္
မူခဲ့ပါတယ္။ ခႏီၱ သည္းခံျခင္းဆိုတာ ေလာကဓံကို အျပံဳးမပ်က္
ရင္ဆိုင္ရဲတဲ႔သတၱိကိုေခၚတာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ခႏၱီပါရမီ ကိုျဖည့္က်င့္ရာမွာ
သူ႔အေပၚ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္လာတဲ႔ မည္သူ႕ကိုမဆို သည္းခံရံုသည္းခံခဲ႔တာ
မဟုတ္ပါဘူး။ သတၱ၀ါေတြအေပၚ ေမတၱာလႊမ္းျခံဳျပီး ဘာအာဃာတ မွ မထားပဲ
ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူခဲ႔တာပါ။ ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ သေဘာထားေသးသိမ္တဲ႔ လူသာမန္ေတြ
မလုပ္ႏိုင္တဲ႔အလုပ္တစ္ခုပါ။ သေဘာထားႀကီးတဲ႔ ပါရမီရွင္ပုဂၢိဳလ္ေတြ
သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ရွိသူတို႔သာ ျပဳလုပ္ႏိုင္တဲ႔ အလုပ္ပါ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ
တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ သည္းခံမွဳေတာ့ ေကာင္းႀကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
သည္းခံျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္က ခြင့္လႊတ္ျခင္းကိုေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ မလုပ္
ေဆာင္ႏုိင္ႀကပါဘူး။အဲဒါကလဲ ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆိုတာကို ေသခ်ာနားလည္ သေဘာေပါက္မွဳ
မရွိႀကလို႔ပါ။

လူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စိတ္ဆင္းရဲ၊ စိတ္ဒုကၡေရာက္မွဳ၊ စိတ္အခဲမေႀကမွဳေတြ
ကိုယ္ဆီ ရွိခဲ႔ႀကမွာပါ။ရွိေနႀကမွာပါ။ အဲလုိ စိတ္ဒုကၡေရာက္မွဳ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
ဘယ္သူေတြဆီက ရလာတာလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ရင္းႏွီး ပတ္သက္ခ်စ္ခင္ တဲ႔သူေတြ ဆီက
အမ်ားဆံုးရခဲ႔ႀကတာ ဆိုတာမလြဲပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔မရင္းႏွီးတဲ႔ သူစိမ္းေတြဆီက
စိတ္ဆင္းရဲမွဳ ရတယ္ဆိုတာ နည္းပါတယ္။ ကုိယ္နဲ႔ပိုရင္းႏွီးေလ ပိုပတ္သက္ေလ
ကိုယ့္ကို စိတ္ဒုကၡပိုေပးႏိုင္ေလပါ။ အဲဒီလို စိတ္ဆင္းရဲရတယ္ဆိုတာ
ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ မေက်နပ္တာေလးေတြရွိေနခဲ႔လို႔ပါ။ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္ျပီဆုိရင္
ကိုယ့္ဘက္ေရာ သူ႔ဘက္ပါ မွားတာရွိရပါမယ္။ အဲဒါကိုအမွန္တိုင္း
သံုးသပ္ႏိုင္ဖုိ႔လိုပါတယ္။ ကို္ယ့္ကိုယ္ကို မွန္တယ္လို႔ပဲထင္ေနရင္
သူမ်ားပဲမွားေနတယ္လို႔ ေတြးမိေနမွာပါ၊ ကုိယ္ပဲမွားေနတယ္လို႔ ထင္ေနျပန္ရင္လဲ
မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ႏွစ္ခုလံုးဟာမေကာင္းပါဘူး။ တကယ္ေလးနက္တဲ႔ အသိအျမင္ကို
မေပးႏုိင္ပါဘူး။ ျပႆနာကို တကယ္ေျဖရွင္းေပးႏုိင္တဲ႔ ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆိုတာ
မွန္ကန္တဲ႔အျမင္၊ မွန္ကန္တဲ႔အသိမွာ အေျခခံမွ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ သူတစ္ပါးကို
ခြင့္လႊတ္ရံုနဲ႔လဲ မရေသးပါဘူး၊ မျပည့္စံုေသးပါဘူး။ မိမိကိုယ္ကိုပါ
ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မွ ျပည့္စံုပါတယ္။ အဲဒါကိုအေလးနက္ သတိျပဳမိဖို႔လိုပါတယ္။

အရင္ဆံုး ကိုယ္မေက်နပ္ခဲ႔တဲ့သူေတြ၊ ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆင္းရဲေအာင္
လုပ္ခဲ့တဲ႔သူေတြကို ျပန္စဥ္းစားႀကည့္ရင္ ကိုယ္နဲ႔အရင္းႏွီးဆံုးသူေတြျဖစ္

တဲ႔
မိဘ၊ညီအစ္ကို၊ေမာင္ႏွမ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း၊ ဇနီး၊ခင္ပြန္း၊ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မိတ္ေဆြ ေတြကို သတိရမိႀကမွာပါ။ ဘာလို႔သူတို႔နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး
မေက်နပ္မွဳေတြ၊ စိတ္ဆင္းရဲ မွဳေတြ ျဖစ္ရသလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ကသူတို႔အေပၚ
ေမ်ွာ္လင့္ထားတာကတစ္မ်ိဳး၊ သူတို႔ကလဲ ကိုယ့္အေပၚ ေမ်ွာ္လင့္ထား တာတစ္မ်ိဳး
ျဖစ္ေနႀကေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္တဲ႔အတုိင္းျဖစ္မလာတဲ႔အခါ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
အျပစ္တင္ႀက စိတ္ဆိုးမိတတ္ႀကလုိ႔ပါပဲ။ ျပီးေတာ့ သူတို႔ကကိုယ္နဲ႔ရင္းႏွီး
ပတ္သက္ႀကတဲ႔ သူေတြဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ေတြကို
အမ်ားအားျဖင့္သိႀကတယ္။ အဲဒါေႀကာင့္လဲ သူတို႔က ကိုယ့္ကိုျပင္းျပင္းထန္ထန္
အျပစ္တင္ရင္၊ နာေအာင္ေျပာရင္ ပိုျပီးခံစားရပါတယ္။ စိတ္ထိခိုက္ရပါတယ္။ ခ်စ္တဲ႔
သူကနာေအာင္ေျပာရင္ ပိုနာတတ္ႀကပါတယ္။ ဒီထက္ပိုတာက သူတို႔က ကိုယ့္ကိုနာေအာင္
ေျပာလိမ့္မယ္၊ လုပ္လိမ့္မယ္လို႔ လံုး၀မေမ်ွာ္လင့္ထားခဲ႔ဘူး။
မေမ်ွာ္လင့္တာျဖစ္လာေတာ့ ပိုျပီး ယူက်ံဳးမရ စိတ္နာသြားတာေတြ
ျဖစ္ရတာပါ။ေနာက္ဆံုး ကိုယ္နဲ႔အရင္းႏွီးဆံုးျဖစ္တဲ႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလဲ
ကိုယ့္ကို စိတ္ဆင္းရဲေစတဲ႔ သူေတြထဲမွာ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္ပါပဲ။

ကိုယ့္ကို စိတ္ဆင္းရဲ၊ စိတ္ထိခို္က္ေအာင္ ျဖစ္ေစတဲ႔အခ်က္ေတြကို
စဥ္းစားႀကည့္မိရင္ ကိုယ္ေမ်ွာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာလို႔၊ သူ႕ဘက္က ကတိမတည္လို႔
စိတ္ဆင္းရဲရတာ၊ ကိုယ့္ကို ေနရာမေပး အသိအမွတ္မျပဳ မဆက္ဆံတာ၊
ကိုယ့္စကားကိုေလးေလးစားစား နားမေထာင္တာ၊ မျမင္ဟန္ေဆာင္ေနတာ၊ သာေရးနာေရးမွာ
မဖိတ္ပဲ ေမ့ထားျခင္းခံရတာေတြ၊ ခ်စ္ခင္သူက စြန္႔ပစ္ျခင္းခံရတာ၊ ေလွာင္တာ၊
ေျပာင္တာ၊ သေရာ္တာ ခံရျခင္းေတြ၊ မိမိဂုဏ္သိကၡာ က်သြားေအာင္ေျပာျခင္းခံရတာ၊
အထင္ေသးေအာင္ေျပာတာ၊ ရွက္သြားေအာင္ေျပာတာ၊ သစၥာေဖာက္ျခင္းခံရတာ၊ လွည့္စားခံရတာ၊
ရိုက္တာ၊ ႏွက္တာ၊ လက္သီးနဲ႔ထုိးတာ၊ ပါးရိုက္တာ ခံရတာေတြ၊
စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္တာ၊ ပစ္ပယ္ထားတာ၊ ႏွိမ့္ခ်ေျပာဆိုျခင္း ခံရတာေတြဟာ
ကိုယ့္ကို စိတ္ဆင္းရဲ၊ကိုယ္ဆင္းရဲ နဲ႔ စိတ္ထိခိုက္ေစတဲ႔ အေႀကာင္းအရာေတြလို႔
အႀကမ္းဖ်ဥ္း စဥ္းစားႀကည့္လို႔ ရပါတယ္။

ခြင့္လႊတ္ျခင္း ဆိုတာဘာလဲသိဖို႔ ခြင့္လႊတ္ျခင္းမဟုတ္တာေတြ
အရင္သိဖို႔လိုမယ္ထင္ပါတယ္။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆိုတာ ေမ့လိုက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။
ျဖစ္ခဲ့တဲ႔ကိစၥေတြ၊ ခံခဲ႔ရတာေတြ၊ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ခဲ့ တာေတြကို
ေမ့လိုက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလို ေတြ႕ႀကံဳခံစားခဲ့ရတဲ႔ စိတ္ဆင္းရဲမွဳ
ကိုယ္ဆင္းရဲမွဳေတြ အားလံုးဟာ ကိုယ့္အတြက္ သင္ခန္းစာ ယူစရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒါေတြကို ေမ့လိုက္ဖို႔မသင့္ပါဘူး။ အဲဒါေတြကို နားလည္ဖို႔ ႀကိဳးစားရပါမယ္။
အဲဒါမွလဲ ေနာင္အခါ အဲလိုမ်ိဳး ထပ္ျပီးေတာ့ မခံရေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဆိုတာ
စဥ္းစားရပါမယ္။ ကိုယ့္ကို သူမ်ားက အဲဒီလုိလုပ္ခဲ႔တုန္းက
ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ခံစားရတယ္ဆိုတာ သိျပီးေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာျပီး “ငါ သူမ်ားကို
အဲဒီလုိ မလုပ္ဘူး” ဆိုတဲ႔ စိတ္ထားကို ေမြးရပါမယ္။ ကိုယ္ခံရသလို သူမ်ားကို
ျပန္လုပ္မိတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ျပန္ ဂလဲ႔စားေျခတာေပါ့။ အဲဒါ အင္မတန္ မွားပါတယ္။
ဥာဏ္ပညာ နည္းတဲ႔သူ၊ သေဘာထား ေသးတဲ႔သူဟာ သူမ်ားအေႀကာင္း မေကာင္းေျပာရတာ၊
သူမ်ားကို တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ႏိုင္ရတာကို အရသာေတြ႕တတ္ႀကတယ္။ ဥာဏ္ပညာ ႀကီးတဲ႔သူ၊
သေဘာထား ႀကီးတဲ႔သူဟာ အႏိုင္၊အရွံဳးမရွိ တာကိုပဲ ႏွစ္သက္တတ္ပါတယ္။

ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာဟာ သူလုပ္ခဲ႔တဲ႔ကိစၥကို ေလ်ွာ့ေလ်ွာ့ေပါ့ေပါ့
တြက္လိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ မမွားပါဘူး ေကာင္းပါတယ္လို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ္လုပ္ခဲ႔တဲ႔ကိစၥကိုလည္း ေလ်ွာ့ေလ်ွာ့ေပါ့ေပါ့ တြက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကို္ယ္က
သူတစ္ပါးကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္၊ ကိုယ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္မိတဲ႔အခါမွာ ငါက အလကားစ
တာပါကြာ။ ငါက တကယ္ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုျပီးေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕က ေလွ်ာခ်တတ္ပါတယ္။
တစ္ခါတေလမွာလဲ တစ္ခ်ိဳ႕က ေစတနာေကာင္းေလးနဲ႔ လုပ္တာ မွန္ေပမယ့္ လုပ္နည္းမက်ေတာ့
သူတစ္ပါးမွာ ထိခိုက္နစ္နာရတာေတြ ရွိပါတယ္။ လုပ္တာမဟုတ္တာနဲ႔ မဟုတ္တာလုပ္တာဟာ
အျပစ္ခ်င္းတူတတ္ပါတယ္ လို႔ ဆရာေတာ္အရွင္ေဆကိႏၵ က ဆံုးမထားတာ ကိုသတိရမိပါတယ္။
ခြင့္လႊတ္လိုက္တဲ႔အခါမွာ အတိတ္ကျဖစ္ခဲ႔တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြေႀကာင့္ ကိုယ့္မွာ နာက်ည္း
ေနတာ၊ သူ႔ကို ျပန္ျပီးဂလဲ့စားေခ်မယ္ဆိုတဲ႔ အေတြးမ်ိဳးေတြ ေတြးေနရတာကို ကိုယ္က
လႊတ္လုိက္တာ၊ ေလွ်ာ့လိုက္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ခြင့္လႊတ္လိုက္တာဟာ မွားတာကို
မွန္ပါတယ္လို႔ လုပ္လုိက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ရင္ ဒဏ္ရာေဟာင္း
က်က္လြယ္ပါတယ္။ စိတ္ေနသေဘာထား ျမင့္မားလာႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို
ထိခိုက္နစ္နာေအာင္ လုပ္ခဲ႔တဲ႔သူကို ခ်စ္ေနရမယ္လို႔လည္း မဆိုလိုပါဘူး။
ခြင့္လႊတ္လို႔ရတယ္၊ ခ်စ္လုိ႔မရတာေတြ ရွိပါတယ္။

ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ခံစားေနရတဲ႔ ဒုကၡ၊
ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ခံစားေနရတဲ႔ နာႀကည္းမွဳ၊ ပူေဆြးမွဳ၊ ေသာက၊ ေဒါမနႆ၊ မခံခ်င္စိတ္၊
လက္စားေခ်ခ်င္စိတ္ေတြ ကိိုသက္သာမွဳရေအာင္ လုပ္လိုက္တာပါ။ ကိုယ့္စိတ္ကို
အေႏွာင္အဖြဲ႕က လႊတ္လိုက္တာပါ။ သူမ်ားအေပၚမွာ နာႀကည္းေနရတာ၊ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနရတာ၊
လက္စားေခ်မယ္လုိ႔ ေတြးေနရတာေတြဟာ ကိုယ့္လုပ္သင့္တဲ႔၊ ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိ
မယ့္ ကိစၥေတြမွာ ေတြးခ်ိန္၊လုပ္ခ်ိန္ မရေစပါဘူး။ အဲဒါေႀကာင့္
ခြင့္လႊတ္လိုက္တာဟာ ကိုယ့္စိတ္ကို လြတ္လပ္မွဳ ေပးလိုက္တာပါ၊ ကိုယ့္စိတ္ကို
ျငိမ္းခ်မ္းခြင့္ေပးလုိက္တာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္ရင္ အားလံုးကို
ခြင့္လႊတ္သင့္ပါတယ္။ သူတို႔ကိုခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ္ပဲ ခံေနရမွာပါ။
ခြင့္လႊတ္လုိက္တယ္ဆိုတာ ကုိယ္က အထက္စီးေနရာကေနျပီး မင္းကို
ငါခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုျပီး တစ္ဖက္သားကို အႏိုင္ယူလိုက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက လူဆိုး၊
သူက မတရားတာကို လုပ္တာ၊ သူက သူေတာ္ေကာင္းစိတ္မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါက
သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ သူ႔ကို ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ဆိုျပီးေတာ့ မာနစိတ္နဲ႔ ခြင့္လႊတ္လို႔
မရပါဘူး။ မာနႀကီးသူဟာ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ပါဘူး။ အျပစ္တင္ ျပီးမွ
ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာလည္း ခြင့္လႊတ္တာမဟုတ္ေသးပါဘူး။ အႏိုင္ယူတာပါပဲ။ ကိုယ္က
ခြင့္လႊတ္လိုက္တယ္ဆိုတာ သူ႔အကုသိုလ္ကို ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္လိုက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ နာႀကည္းေနတာ ကိုပဲ ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္လိုက္တာပါ။
ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ အႏိုင္ယူတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အရွံဳးေပးလိုက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။
အထက္စီးကေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ေအာက္က်ိဳ႕တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။

ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆိုတာ အနစ္နာခံျခင္းတစ္မ်ိဳးလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က
ခြင့္လႊတ္လိုက္ရတာကို အနစ္နာ ခံလိုက္ရတယ္လို႔ အဓိပါၸယ္ေကာက္ မွားတတ္ႀကပါတယ္။
ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ ေဘးလူ ျမင္ေကာင္း၊ႀကားေကာင္း ေအာင္ လုပ္တဲ့အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ တကယ္လြတ္လပ္မွဳ ရသြားေအာင္၊ တကယ္ျငိမ္းခ်မ္းသြား ေအာင္
လုပ္တဲ႔အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ အတင္းအက်ပ္
ခြင့္လႊတ္ခိုင္းလုိ႔မရပါဘူး။ ကိုယ္ခြင့္မလႊတ္ ႏိုင္ေသးရင္
ကိုယ့္စိတ္ပင္ပန္းေနတယ္ ဆိုတာ သိေနပါတယ္။ ပင္ပန္းတဲ႔စိတ္နဲ႔ ဘာကိုႀကည့္ႀကည့္
အေကာင္းမျမင္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေႀကာင့္ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္တဲ႔သူ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အဆိုးျမင္၀ါဒီေတြ ျဖစ္တတ္ႀကပါတယ္။ တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ
စိတ္ေကာင္းေလးေတြ တိုးပြားလာေအာင္ လုပ္ရတဲ႔အလုပ္ပါ။ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တဲ႔သူဟာ
စိတ္ဆိုးေတြေမြးထားမွေတာ့ ဘယ္တရားမွ အားထုတ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေႀကာင့္
ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာကလဲ တရားအားထုတ္တာပါပဲ။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာႀကားခဲ႔တဲ႔ ေဒသနာေတာ္
အားလံုးကို ျခံဳငံုသံုးသပ္ႀကည့္ရင္ ေနာက္ဆံုးက
မေကာင္းမွဳေရွာင္၊ေကာင္းမွဴေဆာင္၊ ျဖဴေအာင္စိတ္ကိုထား ဆိုတာက အဓိကပါပဲ။
ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ မေကာင္းတဲ႔ ေဒါသ၊အာဃာတ၊မာန၊ အျငိဳးအေတးေတြကို ပယ္္စြန္႔ျပီး၊
ေကာင္းတဲ႔ ေမတၱာတရား၊ခႏၱီတရားေတြ တိုးပြားေစျပီး၊ ေကာင္းမြန္သန္႕ရွင္းျဖဴစင္တဲ႔
စိတ္ဓါတ္ေကာင္းေတြျဖစ္ေစ တာမို႔ ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားအလုိရွိတဲ႔
တရားအားထုတ္နည္း တစ္မ်ိဳးပါလို႔ ေျပာရတာပါ။

လူတစ္ေယာက္ကို ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး၊ မေက်ေအးႏုိင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ ခဏေလာက္
ကိုယ့္စိတ္ကို ျပန္ဆန္းစစ္ႀကည့္လုိက္ပါ။ ကိုယ့္စိတ္မွာ
သူ႔ကိုခြင့္မလႊတ္ႏိုင္လို႔ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ၊ ဘာေတြရေနလဲဆိုတာ ႀကည့္လိုက္ပါ။ အဲလို
ျဖစ္ေန၊ ရေနတာေတြကို ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ေက်နပ္စရာေတြ၊ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ ဟာေတြ
ျဖစ္ေနရဲ႕လား။ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တာဟာ ေတာ္ေတာ္ကိုရွံဳးပါတယ္။ ကိုယ္မလိုခ်င္၊
မႀကိဳက္တဲ့ ဟာေတြလဲ ရေနရတယ္။ ကိုယ္လဲ တင္းက်ပ္ပင္ပန္းေနတယ္။ အဲလို
ကိုယ္ျဖစ္ေနတာေတြကို သူကလဲ သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေႀကာင့္ ခြင့္မလႊတ္ပဲ
ေနတဲ႔အတြက္ ငါ ဘာရေနသလဲ ဆိုတာ ေတြးဖို႔မေမ့လိုက္ပါနဲ႔။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းဟာ
စြမ္းအားတစ္မ်ိဳးပါ။ ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ အသိဥာဏ္ႀကီးမားသူတို႔ရဲ႕
လုပ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တာဟာ စိတ္ဓါတ္အင္အား၊ အသိဥာဏ္
အင္အားနည္းေသးတဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ဘ၀မွာ
ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္ခဲ႔တာ၊ လိုခ်င္တာေတြ ရသင့္တာေတြ မရခဲ့တာကို
အေႀကာင္းျပခ်က္အေနနဲ႔ သူမ်ားကို အျပစ္တင္ေနဖို႔ မလိုေတာ့ဘူးလို႔
သိလိုက္တာ၊နားလည္ လုိက္တာပါပဲ။ ခြင့္လႊတ္လိုက္ရင္ စိတ္ထဲမွာ ေပါ့သြားတယ္၊
ရွင္းသြားတယ္၊ ႀကည္သြားတယ္၊ ေအးခ်မ္း သြားတယ္၊ စိတ္ထားႏူးညံ့သြားပါတယ္။ အဲလို
စိတ္ခ်မ္းသာသြားတာဟာ မ်က္ႏွာမွာပါ ေပၚလာပါတယ္။ မ်က္ႏွာ ႀကည္လင္ ေအးခ်မ္းျပီး
ႀကည့္သူျမင္သူတိုင္းက ႏူးညံ့၊ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ ခ်စ္ခင္စရာ မ်က္ႏွာအျဖစ္
ျမင္လာႀကပါတယ္။ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္တဲ႔ အခါ ေလာကႀကီးကို ႀကည့္လိုက္ရင္ ေလာကႀကီးက
ႀကည့္လို႔ေကာင္းေနတယ္။လွပသာယာေနပါတယ္။ အဓိပါၸယ္ရွိျပီး ျပည့္စံုေနပါတယ္။
ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္သူမွာေတာ့ သူ႔မ်က္စိ ဖြင့္ထားေပမယ့္ သူမျမင္ႏိုင္ပါဘူး။
သူ႔နားထဲ အသံေတြ ၀င္ေရာက္ လာေပမယ့္ သူအာရံု မျပဳႏုိင္ပါဘူး။ တန္ဖိုးလဲ
မထားႏုိင္ပါဘူး။ သူတစ္ေယာက္ထဲ နာႀကည္းစိတ္ေတြနဲ႔ ေထာင္ထဲ က်ခံေနသလို
ျဖစ္ေနပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သူမ်ားကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ မလုပ္ဖူးတဲ႔သူဟာ မရွိပါဘူး။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ေတြေတာင္မွ အႀကီးအက်ယ္မွားခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူမ်ားကို
အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္ခဲ႔တာေတြ ရွိပါတယ္။ လူဆိုတာ မွားတတ္ပါတယ္။
မွားတတ္တဲ႔ လူေတြထဲမွာ ကိုယ္လဲ အပါအ၀င္ပါပဲ။ အဲဒီလုိပဲ လူတိုင္းမွာ
ျမင့္ျမတ္တဲ႔စိတ္ အနည္းနဲ႔အမ်ား ရွိႀကပါတယ္။ လူတိုင္းမွာ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္တဲ႔စိတ္
ရွိႀကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လဲ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနႀကပါတယ္။ ဒီဘ၀မွာ ကိုယ္က
လူေကာင္းသူေကာင္း ျဖစ္ေနေပမယ့္ အရင့္အရင္ မေကာင္းခဲ႔တာေတြ ရွိခဲ့မွာပါပဲ။
ေနာက္ေနာင္ဘ၀ေတြမွာလဲ အျမဲ တမ္း ေကာင္းေနႏုိင္ပါတယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ေသးပါဘူး။
အဲဒါေႀကာင့္ မာနႀကီး လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ငါပဲမွန္တယ္၊ သူမွားတယ္လို႔ အျမဲ
သေဘာထားလို႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ သူမွားသလို ကိုယ္လဲမွားႏိုင္ပါေသးတယ္။ အဲဒီလို
ငါမွငါ ဆိုတဲ႔ မာန္ကိုခ်ျပီး ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ္စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔
ဒဏ္ရာဟာ က်က္လြယ္ႏိုင္ပါတယ္။ဒါေႀကာင့္ ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ အင္မတန္ နက္နဲပါတယ္။

လူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ စိတ္ဆင္းရဲမွဳေတြဟာ တကယ္ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္လို႔ ျဖစ္ရတာပါ။
ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္စိတ္မွာ ေအးခ်မ္းသြားမယ္ဆိုတာ သိရဲ႕နဲ႔
ခြင့္မလႊတ္ခ်င္တဲ႔ စိတ္ေႀကာင့္ မေက်နပ္မွဳဆိုတဲ႔ မီးေတာက္ကို ပိုႀကီးေအာင္
ေလာင္စာထည့္ျပီး ေလမွဳတ္ေပးေနသလို ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္လုိ႔
စိတ္ဆင္းရဲေနရတဲ႔ ဒုကၡကို လိုခ်င္လည္းရတယ္၊ မလိုခ်င္လည္း ရပါတယ္။ ကိုယ့္အေပၚမွာ
ပဲမူတည္ပါတယ္။ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ အသိဥာဏ္ ရင့္က်က္တဲ႔သူေတြ အဖို႔ေတာ့ မလိုခ်င္ရင္
လက္လႊတ္ လိုက္ရံုပါပဲ။ မီးခဲကိုင္မိလို႔ ပူမွန္းသိရင္ မပူခ်င္ရင္
လႊတ္ခ်လိုက္ပါ။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ေဟာႀကားခဲ႔တဲ႔ ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳး၊
အျဖစ္ပ်က္တိုင္းမွာ အေႀကာင္း၊ အက်ိဳးရွိပံု၊ ရုပ္တရား၊ နာမ္တရားေတြရဲ႕
သေဘာသဘာ၀ေတြ စသျဖင့္ ဓမၼသေဘာတရား ေတြကို နက္နက္နဲနဲ သိသြားျပီဆုိရင္လညး္
ဘယ္သူ႕ကိုမွ အျပစ္မယူခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ အျပစ္မတင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ခြင့္လႊတ္တယ္
ဆိုတာ အျပစ္ယူခဲ႔လုိ႔၊ အျပစ္တင္ခဲ႔လို႔ ခြင့္လႊတ္ေနရတာပါ။
အျပစ္မတင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ခြင့္လႊတ္ေနဖို႔လည္း မလိုေတာ့ပါဘူး။ ခြင့္လႊတ္စရာ
မလိုေတာ့တဲ႔စိတ္မ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ထိ ေအးခ်မ္းလြတ္လပ္ မလဲဆိုတာ
ခံစားႀကည့္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ႀကိဳးစားျပီး ခြင့္လႊတ္ေနရတာ သိပ္ေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။
အတင္းအက်ပ္လဲ လုပ္ခုိင္းလို႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ေသးရင္လည္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္မတင္ပါနဲ႔။ လြယ္တဲ႔ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘ၀မွာ အဆိုး ေတြ
ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ ေကာင္းတာကိုပဲ ဆက္လုပ္ရပါတယ္။ ကိုယ့္ဘ၀မွာ
အဆိုးနဲ႔ႀကံဳတုိင္း အျမဲတမး္ ေကာင္းတာကို လုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားပါ။
ဘာပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ႔၊ ဘယ္သူ႔ေႀကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အတိတ္က ျဖစ္ခဲ႔တာေတြထဲမွာ
ေထာင္က်မေနဖို႔ လုိပါတယ္။
ခြင့္လႊတ္ျခင္းဟာ ေပ်ာ့ညံ့တဲ႔လကၡဏာ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ဓါတ္အင္အား၊
အသိဥာဏ္အင္အားႀကီးလို႔၊ သတၱိရွိလို႔၊ သေဘာထားႀကီးလို႔ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္တာပါ။
သူမ်ားေႀကာင့္ ကိုယ့္မွာဒုကၡျဖစ္ခဲ႔ရလို႔ ခြင့္လႊတ္ရတာ လြယ္ပါေသးတယ္။
ကိုယ္ေႀကာင့္လဲ သူမ်ားမွာ ဒုကၡျဖစ္ခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့မွာပါ။ ရည္ရြယ္လို႔ျဖစ္ေစ၊
မရည္ရြယ္လို႔ျဖစ္ေစ၊ ေစတနာေကာင္းျပီး လုပ္ရပ္ မမွန္လို႔ျဖစ္ေစ ကိုယ့္ေႀကာင့္
တစ္နည္းနည္းနဲ႔ သူ႔မွာ နစ္နာသြားရတာ၊ စိတ္ဒုကၡျဖစ္ခဲ႔ရတာေတြ ရွိမွာပါပဲ။
အဲဒီလို ကိုယ့္ေႀကာင့္ သူမ်ားထိခိုက္ နစ္နာသြားရျပီးမွ
ကိုယ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါလို႔ သူ႔ကို ေျပာရမွာ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။
ဘာေႀကာင့္လဲဆိုေတာ့ မာန ခံေနလုိ႔ပါပဲ။ မာနဆိုတာကလဲ အနာဂါမ္ ျဖစ္တဲ႔ထိေတာင္
ဒုကၡေပးတုန္းဆိုေတာ့ သူ႔ကိုပယ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။ အရင္ဆံုး ပယ္ဖို႔ထက္
သိေနဖို႔က ပိုိအေရးႀကီးပါတယ္။အျပီးျပတ္မပယ္ႏိုင္ေသးေပမယ့္ ႏိုင္သေလာက္ေတာ့
သူ႕ကို ခ်ထားမွ သင့္ေတာ္မွာပါ။ အဲဒါေႀကာင့္ မာနကိုရသေလာက္ ခ်ထားျပီး ကိုယ့္ကို
ခြင့္လႊတ္ဖို႔ ေျပာႏိုင္ေအာင္၊ သူမ်ားကို ေတာင္းပန္ ႏိုင္ေအာင္
ႀကိဳးစားေစခ်င္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ကို္ယ္ေႀကာင့္
သူမ်ားနစ္နာသြားႏိုင္မယ့္၊ ထိခိုက္သြားႏုိင္မယ့္ အျပဳအမူ၊အေျပာအဆို ေတြ
ေရွာင္ႀကဥ္ သတိထားသြားဖို႔ပါပဲ။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆိုတဲ႔ သေဘာတရားအမွန္ကို
တို႔လူသားေတြ ေသခ်ာသိရွိျပီး၊ လိုက္နာက်င့္သံုးႏိုင္ႀကရင္ လူ႔ေလာက လူ႔ပတ္က်င္
မွာ ေဆြမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း၊ မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္း၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း၊
လူသားအခ်င္းခ်င္း၊ သတၱ၀ါအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္္နဲ႔ တစ္ေယာက္၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး
ဘာအျငိဳးေတး အာဃာတ မွ မထားႀကပဲ ခြင့္လႊတ္သည္းခံ ခ်စ္ခင္လာႏိုင္ႀကမွာပါ။
အဲဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္း၀ိုင္းႀကီး တစ္ခုလံုးသာမက
ေလာကတစ္ခြင္လံုးမွာပါ သာယာေအးခ်မ္းမွဳေတြ ျပည့္စံုျပီး၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အရသာေတြ
ခံစားေနရမွာ မလြဲပါဘူး ။
(ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက (မဟာျမိဳင္ေတာရ)၏ ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ တရားေတာ္ကို
မွီျငမ္းကိုးကားပါသည္။)

 

ႏွစ္သက္မိေသာေဆာင္းပါးေလးကို ျပန္လွည္မွ်ေ၀ပါသည္။          ။